Category Archives: ชีวิตและผู้คน

ผมได้ยินเด็กๆ บ่นเรื่องการบ้านเยอะมากมาเป็นปี แรกๆก็นึกเอาเองว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กไม่อยากทำการบ้าน ก็เลยบ่น แต่พอมาดูกันจริงๆจังๆ มันไม่ใช่เรื่องเด็กชอบหรือไม่ชอบเสียแล้ว มันกลายเป็นอีกเรื่องหนึ่งไป เรื่องที่ผู้ใหญ่หัวหงอกอย่างพวกเราควรให้ความสนใจ

ตอนยังเป็นเด็ก อดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมคุณทวด คุณยาย ชอบลุกมาทำอะไรตอนดึกๆ แทนที่จะหลับจะนอนเหมือนคนอื่นๆ ในบ้าน แล้วก็มาแอบงีบตอนบ่ายๆ พลอยให้เราเล่นอะไรเสียงดังโครมครามเป็นต้องโดนดุเสียทุกครั้ง ตอนนั้นคิดไปตามประสาเด็กเองว่า ถ้าไม่นอนกันตอนบ่าย ไปนอนตอนกลางคืนกันเสีย ก็หมดเรื่อง

หลายวันแล้วที่พอตกเย็นก็รู้สึกเหนื่อย เพลีย มากจนผิดปกติ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะงานหนัก หรือสังขารมีอะไรผิดปกติ แต่รู้สึกว่าเหนื่อยเหลือเกิน จะว่าตัวเองพักผ่อนน้อยก็คงไม่ใช่ หรือหมดกำลังใจจะทำงาน ก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น แต่สังขารมันแย่จนตัวเองรู้สึกได้

วันหยุดพักผ่อนแบบนี้ มันควรจะตื่นให้สายอย่างที่เคยอยากทำเวลาที่ต้องฝืนตื่นไปทำงาน แต่ดันตื่นเช้าอย่างไม่เคยตื่นมาก่อน ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตื่นแต่เช้ามาทำอะไร

สัปดาห์ที่ผ่านมา บ้านเมืองวุ่นวาย ทำให้จิตใจที่ย่ำแย่จากการผ่านช่วงเวลาที่หนักหนาสาหัสอยู่แล้ว ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ และพลอยเลยเถิดไปถึงการพลัดหลงเข้าไปในความคิดของเรื่องไร้สาระทางการเมือง ก็ยิ่งทำให้สภาพจิตใจยิ่งตกต่ำหนักไปกว่าเดิม บางครั้งที่คนเราวางความคิดของตัว ไว้ในตำแหน่งที่ตัวเองไม่มีความสามารถจะคิดได้ มันยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเองอย่างน่าสมเพช

ไม่ได้เข้า WordPress เสียนาน อะไรต่ออะไรเปลี่ยนไปมากมาย แม้แต่ Theme ที่ใช้อยู่นี้ ก็ยังถูกเตือนว่า โบราณไปแล้ว กรุณาอัพเดทเป็นตัวใหม่ เปิดไปเพื่อหาเรื่องราวต่างๆ อ่าน ก็กลับกลายเป็นข่าวบ้าง โฆษณาบ้าง หาเรื่องราวที่ผู้คนเขียนออกมาจากความคิดแบบเดิมได้น้อยเหลือเกิน Blog ในวันนี้ มันเปลี่ยนแปลงไปเสียจนกลายเป็นอะไรที่ผมไม่รู้จักเสียแล้ว

ฝนแรกที่พรมลงบนผืนดินแห้งผากที่ถูกแสงแดดเคี่ยวกรำมานานนับเดือน เกือบทั้งหมดระเหยกลับเป็นไอที่หอบเอากลิ่นดินที่เพิ่งสัมผัสน้ำล่องลอยอบอวลไปทั่ว อากาศที่ร้อนอบอ้าวมาตลอดเวลานานนับเดือน ถูกแปรเปลี่ยนให้คลายความร้อนลงอย่างฉับพลัน

คนเป็นพ่ออย่างผมคงไม่มีช่วงเวลาไหนที่มีความสุขเท่าช่วงที่อยู่กับลูกๆ ทุกนาทีที่ได้อยู่ใกล้ๆลูก ไม่ว่าเวลาที่ผ่านมาจะต้องยากลำบากสักแค่ไหน มันหายไปหมดสิ้น อยากให้ช่วงเวลานี้มันยืดยาวออกไปเหมือนไม่รู้จักจบสิ้น ผมไม่รู้ว่าพ่อคนอื่นๆ จะรู้สึกอย่างไร