นกน้อยเอย…
เจ้าเคยลองคิดบ้างไหม
ทุกสิ่งผ่านมา…แล้วผ่านไป
เหลือสิ่งใดนอกจากความทรงจำ
ดอกไม้…เบ่งบาน…โรยรา…
ผืนฟ้า…แจ่มกระจ่างยังมีค่ำ
ปุยเมฆนวลขาวยังมีดำ
หุบเหวต่ำยังมีเขาสูงตระการ
นกน้อยเอย…
ความปวดร้าวที่เจ้าเคยยังพ้นผ่าน
สุขสมใจหรือร้องไห้เมื่อวันวาน
กลายเป็นเพียง…ตำนานในดวงใจ
รักใคร่…ห่วงใย…ผูกพัน…
คงมั่นก็ยังมีที่หวั่นไหว
พบพานยังมีวันต้องจากไป
รอยอาลัยลบเลือนได้ด้วยเวลา
นกน้อยเจ้า…
หากยังเศร้าคิดถึงเขาเฝ้าคอยหา
ทุกคืนวันเวียนว่ายสายน้ำตา
ทุกเวลายังระทมขมขื่นใจ
ดอกไม้…เมื่อถึงวันก็โรยรา
ทางข้างหน้ายังจะเดินต่อหรือไม่
จะมุ่งสู่ความฝันอันแสนไกล
หรือดับวายกับความช้ำและน้ำตา
สหัสเดชะ
ตะกร้าของฝาก พ.ศ. 2540