หายไปไหนหนึ่งบาท

ตอนนี้ตะขบที่ผมลักลอบปลูกไว้ สูงใหญ่เกินหลังคาไปมากแล้ว ทั้งยังเริ่มออกดอกออกผล เริ่มเห็นสีแดงไปทั่วทั้งต้น ความยากลำบากในการลักลอบปลูก รวมถึงกว่าตะขบแต่ละลูกจะรอดพ้นปากเหยี่ยวปากกา ออกมาให้กินได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่พอตาแก่คนนี้ไปยักแย่ยักยันเก็บเอามาขาย กลับถูกกดราคาอย่างน่าใจหาย อ้างว่าเศรษฐกิจโลกไม่ดีบ้างล่ะ ไม่เป็นที่นิยมบ้างล่ะ มีผลไม้ทางเลือกอื่นบ้างล่ะ แถมยังว่าที่ผมเรียกราคามันสูงเกินจริงไป มีที่ไหนตะขบโลละสองร้อยบาท
ช่วงที่ผ่านมาผมเห็นข่าวเด็กนักเรียนมัธยมโรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่ง ออกมาแสดงความเห็นเรื่องเลิกร้องเพลงชาติ เลิกสวดมนต์ มีผู้คนจำนวนมากรุมก่นด่า ประณาม อย่างสาดเสียเทเสีย ชนิดที่ถ้าผมเป็นเด็กคนนั้น คงเลิกแสดงความเห็นไปตลอดชาตินี้ ดีไม่ดีตลอดชาติหน้าไปเสียด้วย แต่เขาก็ยังออกมาแสดงความเห็นอยู่ ให้ผมได้เห็นจากข่าวเป็นระยะไป
ช่วงหยุดยาวสี่วันนี้ หลายคนออกเดินทางไปเที่ยว หลายคนเดินทางกลับบ้าน ผมเองก็แอบคิดอยากจะปิดร้านสักหนึ่งวัน อยากจะขอหยุดพักกับเขาบ้าง ด้วยเหตุที่สัปดาห์ที่ผ่านมา มีเรื่องราวให้วุ่นวายมากมาย รวมถึงเมื่อสองสามวันก่อน สุขภาพผมก็ร่วงหล่นไปอยู่ในสถานะป่วย แบบที่ไม่ได้ตั้งตัว แต่ก็สองจิตสองใจ ใจหนึ่งก็อยากจะพัก แต่อีกใจก็อดที่จะงก อยากได้เงินมาจุนเจือสถานการณ์การเงินที่ย่ำแย่อยู่
สบู่ที่เราใช้อาบน้ำ เมื่อใช้ไปจนเหลือขนาดเล็ก เราก็มักจะไปแกะกล่องใหม่ โดยทิ้งเศษสบู่นั้นไป หรืออย่างดีก็เอามาแปะรวมกัน แล้วก็ใช้ไม่ได้จริงจังอะไร ไอ้ที่ผมว่านี่หมายถึงคนที่ใช้สบู่ก้อน ไม่รวมถึงพวกใช้สบู่เหลว เจลอาบน้ำ ใช้สบู่เพื่อน หรือพวกไม่ใช้สบู่ ซึ่งบรรดาผู้คนกลุ่มหลังนี้ คงไม่ได้รู้จักเจ้าเศษสบู่ที่ผมพูดถึงเป็นแน่