วันกำลังจะสิ้นสุดลง เรื่องราวต่างๆ ที่ก่อเกิดมาตั้งแต่เริ่มเช้ากำลังดำเนินมาถึงจุดที่ต้องหยุดลง แม้เป็นเพียงชั่วคราว จนกว่าแสงอาทิตย์จะเริ่มสาดส่องท้องฟ้าอีกครั้ง ช่วงเวลาที่ดวงตะวันกำลังจะจากฟ้า ทิ้งภาพที่ประทับใจไว้ให้ผู้พบเห็นได้ซึมซับความรู้สึกที่แสนงดงามไว้
เสียดายที่ผมไม่เคยได้ซึมซับความงามเช่นนั้นมาหลายปีแล้ว ภาระที่ต้องทำมันทอดทับช่วงเวลานั้น ยาวไปจนมืดค่ำ กว่าจะละมือจากงานได้ ก็ล่วงเลยเวลาใกล้จะดึกแล้วทุกวัน คงเป็นเช่นเดียวกับยามเช้า ที่ผมไม่เคยพบพานมานานนับสิบปี
ผมคงได้แต่ดูจากภาพถ่าย นึกแล้วช่างน่าอนาถใจนัก แค่เดินออกไปไม่ถึงสิบก้าว ก็มองเห็นตะวันตกดินได้ แต่กลับต้องมานั่งมองภาพผ่านจอคอมพิวเตอร์ ให้พอได้หายคิดถึง
ชีวิตคนมันก็เป็นเช่นนี้ บางเรื่องราวที่ดูจะทำได้แสนง่ายดาย กลับกลายเป็นเรื่องยากที่ไม่อาจทำได้
บางเรื่องราวที่ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไร แต่ก็กลับมีอุปสรรคขัดขวางจนเป็นไปไม่ได้
ในชีวิตคนเรา ถ้าคิดแต่เรื่องให้ใจเป็นทุกข์ ทั้งชีวิตก็ไม่มีวันมีความสุข
ถ้าคิดให้ใจเป็นสุข ไม่ว่าเรื่องราวใดๆ ก็ผ่านพ้นไปได้ทั้งสิ้น
เหมือนอย่างที่ผมไม่คิดถึงอุปสรรคของการก้าวเดินสิบก้าวเพื่อไปดูตะวันตกดิน แต่อิ่มเอมความสุขกับการดูรูปภาพตะวันตกดินบนจอ แค่นี้ชีวิตมันก็สุขได้แล้ว